Flowâh in Canoâh en Chillâh op de Antillâh.

“The bad news is that time flies, the good news is that you’re the pilot”.
En de tijd is inderdaad omgevlogen. Of beter gezegd, hebben we er zelf voor gezorgd dat de tijd een omweggetje heeft genomen. Hoewel de 5 maanden snel voorbij zijn gegaan, lijkt het begin ook wel erg ver weg alweer. Dat is toch wel een van de mooie dingen van af en toe op reis gaan. Op het moment dat je werkt (ja, we weten nog een beetje wat dat is), lijken de jaren makkelijk zonder onderscheid in elkaar over te lopen. Voor je het weet begint er weer een nieuw jaar en verbaas je je erover hoe snel het afgelopen jaar voorbij is gevlogen. Door alle ervaringen en indrukken van het reizen, lijken we de jaren wat te kunnen vertragen. De tijd vliegt minder op de automatische piloot, dan wanneer je de routine van het werken hebt. Dus pobeer toch elk jaar de tijd even op pauze te zetten en te bedenken hoe je je tijd besteed hebt in dat jaar. Is het voorbij gevlogen zonder dat je er controle over had, of heb je het zelf bestuurd? Heb je er genoeg van genoten? Zoals Loesje al zegt: “Je kunt alleen tijd verspillen, als je vergeet ervan te genieten”. En “Tijd is geld, maar vrije tijd is goud”. Probeer dit vast te houden, ook al raced de hele samenleving door op de automatische piloot.

Beter nog, doe het nu even. Neem even een paar minuutjes voor jezelf om te bedenken wat je de afgelopen 5 maanden gedaan hebt en of dat was wat je gelukkig maakt. Je mag best even kritisch zijn op jezelf.

Doen wij dit ook nog even: de afgelopen 5 maanden hebben we 6 landen bezocht. De eerste 3 maanden erg veel gezien en veel en snel gereisd. De laatste 2 maanden hebben we het bewust rustiger aan gedaan en op een veel ontspannender manier gereisd. We hebben in totaal 40 uur in een vliegtuig gezeten, 40 uur op een boot, 22 uur in de trein en 140 uur in bussen doorgebracht. Dat klinkt als verloren tijd, maar dit zijn juist ook de momenten waarop je even je rust kan pakken en na kan denken over wat je tot dan toe gezien en meegemaakt hebt. Deze reis was anders dan de vorige en niet alleen omdat hij drie keer zo kort was. We hebben weer totaal andere landschappen gezien en veel nieuwe dingen meegemaakt. Veel hoogtepunten, zowel letterlijk als figuurlijk. Helaas ook enkele dieptepunten. Maar zoals een vriend van ons elke keer zei na zo’n gebeurtenis, in gebrekkig Engels en met een grote glimlach: “ It’s thi life!”. ‘Poep gebeurd’, om het maar even vrij te vertalen uit het Engels, en je moet het leven nemen zoals het komt...

Oftewel, zoals onze andere vriend in Canoa het zegt: “Je moet flowen”. Neem het leven zoals het komt. Elke dag is anders en bied andere mogelijkheden. Als je niet teveel vooruit plant, blijf je deze mogelijkheden zien. Zie het leven als surfen. Je kiest zelf de juiste golf. Wanneer je er teveel over nadenkt, zal je overspoelt worden. Pak je de golf op gevoel, dan heb je een grote kans dat je een geweldige rit zal hebben.

Bedankt trouwens en een grote eer, dat je na je overdenkingsmoment er heel bewust voor gekozen hebt dat ons verhaal op dit moment is wat je het liefst doet en er niks op de wereld je gelukkiger maakt dan ons verhaal te lezen. Als ons verhaal het enige is dat je gelukkig maakt, moeten we je wel teleurstellen, want dit is wel de laatste...

Maar nog even kort wat we de laatste maand hebben uitgespookt.
Toen we terugkwamen van de Galapagos zijn we vanuit het zuiden van Ecuador via de kust omhoog gereden tot we weer in Canoa waren. Ondertussen wat tussenstops in Montanita, een party/ surfdorp wat het allemaal net niet heeft en een tussenstop in Puerto Lopez, een slaperig vissersdorpje. Daarna heerlijk 2 weken in Canoa. Surfen, flowen en chillen. Wat een goede brug maakt naar onze laatste bestemming: Curaçao.

We hebben hier 7 jaar geleden 8 maanden gewoond voor onze stages, dus het werd tijd om weer eens terug te gaan. En net als 7 jaar geleden voelt het nog steeds relaxt. Het begon gelijk al goed. We wilden een bus vanaf het vliegveld pakken, maar werden opgepikt door een gast in een pickup. Superaardige vent, die ons daarna gelijk meegenomen heeft de stad in om een biertje te drinken. Dat biertje werden er meer en er kwam wat eten bij en uiteindelijk stonden we midden in de nacht pas bij onze oude huisbazin op de stoep. Gelijk weer goed in het ritme van Curaçao! Van haar konden we ook een lekker brakke, rammelende stationwagon huren, dus dit voelde ook weer als vanouds, top!

De eerste tijd wat oude bekenden opgezocht, veel rondgereden en heerlijke stranden bezocht. De laatste week samen met 4 goede vrienden van ons, die hierheen gekomen zijn. Superleuk! Dus nog meer feest, strand en lekker snorkelen! Helaas konden we ons ticket niet omzetten om nog een weekje langer te blijven om samen met ze terug te vliegen, dus worden we gedwongen om toch maar terug te gaan naar Nederland. Met een dubbel gevoel. We hebben erg veel zin om iedereen weer te zien en weer naar Den Haag te gaan en in ons nieuwe appartement te gaan wonen, maar het reizen blijft toch ook wel heerlijk.

Maar “don’t cry because it’s over, but smile because it happened”. We zullen ook in Den Haag blijven flowen, of op z’n Haags: Flowâh.

Tot snel allemaal! We zien jullie op het strand!


Picasalink:

https://picasaweb.google.com/110062157076394051002/WaarbenjijFlowahInCanoahEnChillahOpDeAntillah