Patagonië

Het begin van ons Zuid-Amerikaanse avontuur!

Daar zijn we dan eindelijk met onze eerste update! Internet is niet overal even snel en we moeten natuurlijk wel iets te vertellen hebben...anders houden we jullie aandacht niet vast. Dus bereid je maar weer voor op een lang verhaal... Plan maar vast een pauze in.

We beginnen in Buenos Aires! Daar vlogen we op 5 januari heen. Na een prima vlucht van 14 uur met KLM kwamen we vol verwachting aan. Die binnenkomer was heerlijk, het was zo’n 35 graden daar. Dus slippers aan, korte broek en shirtje, zonnebril en de stad in! Een mooie stad, druk, veel te beleven, maar niet echt het ‘latinogevoel’. De stad voelt Europees aan en tja...daar kwamen we eigenlijk niet voor... ;-)! We lopen lekker rond, parkje hier, parkje daar. Bezoeken de bekende plekken: Plaza de Mayo, Plaza del Congreso, Plaza de la Republica, empanadaatje tussendoor, Plaza Dorrego in San Telmo: waar de tango op straat gedanst werd, supermooi plekje!

We wennen snel aan deze stad en gaan verder de toerist uithangen. Op naar La Boca. Deze wijk staat bekend om de gekleurde huisjes, maar ook om de onveiligheid na 15.00u en buiten de toeristische wegen. Dus wij netjes om 11.00u daarheen, niets belangrijks meegenomen. Worden we toch bestolen...en niet zo stiekem ook. Een paar jongens/mannen komen om een hoek en trekken het kettinkje van Ellenoors nek en trekken de fotocamera uit Tims handen...We worden zo overvallen dat we elkaar niet kunnen helpen en ze zijn zo snel weg dat we er niet achteraan kunnen. Wat een klotegevoel!! Na deze shock zitten we al snel op het politiebureau aangifte te doen. Samen met nog een toerist en een stel uit Brazilie... allebei tas kwijt met ALLES erin...dus we mogen blij zijn dat het bij ons nog meevalt... Toch doet dit wel wat met je zeg, dat ze gewoon het lef hebben om iets van je lijf af te trekken! En voor hen is het geld, voor ons is het de emotionele waarde die het zo erg maakt..Maar goed, we willen niet dat dit onze reis verpest, dus we gaan gewoon door. Ook al zijn we nu wel een stuk achterdochtiger en schrikken sneller van rennende mensen om ons heen...

We gaan toch nog meer van deze stad zien, La Boca hoeft van ons niet meer...Dus op naar de bekendste begraafplaats van BA: Cementerio de la Recoleta waar het graf van Evita is. Het is een soort dorpje op zich, met familiegraven zo groot als kleine huizen. Met grote engelen, bomen, bloemen. Lekker rustig om even rond te lopen, samen met alle toeristen.


Op 10 januari vliegen we weer weg uit Argentinië. Op naar Chili! En wel naar het zuiden van Chili, Patagonië, het gebied waar we hopelijk veel nationale parken gaan bezoeken, hiken, gletsjers etc.

Patagonië: pinguïns, pieken, dalen, regen, zon en blaren...

We komen aan in Punta Arenas, de zuidelijkste stad van Chili. Dat leek ons wel leuk..Op de kaart kan je zien dat er iets ten noorden van deze stad, 2 grote natuurgebieden liggen: Parque National Torres del Paine en Parque National Los Glaciares. En daar moeten we heen! In dit stille stadje, waar het koud is en zo rustig dat het een set van een horrorfilm of natuurfilm kan zijn, komen we bij van BA en gaan op zoek naar een nieuwe camera. Dat lukt, ze hebben hier een taxfree zone! Woehoe! Fijn! We gaan hier ook met een boot naar een eiland vol pinguïns, 60.000 paren wel te verstaan... Wat een grappige beesten, hilarisch om naar ze te kijken. We ontmoeten Dan, uit Manchester en we gaan met hem dezelfde kant op. Dus we blijven even aan elkaar plakken de komende tijd. In Punta Arenas is verder niet veel bijzonders te doen, dus de 13e pakken we de bus naar Puerto Natales. Het stadje van waaruit je naar Torres del Paine gaat. Het park waar je hikes kan doen van 1 tot 10 dagen of langer...Het is hier wat toeristischer, outdoorzaken, winkeltjes met gedroogd fruit/noten om te overleven in de bergen etc. We boeken al snel de bus naar het park, huren een tent en al het andere wat je nodig hebt om te kamperen en zitten de volgende dag al in het park! We besloten een hike van 4 dagen te doen, de zogenaamde ‘W’ (je kunt ook een O doen...). Als je de kaart ziet en de route, snap je waarom het de W heet.

De 14e zijn we er dus, zetten de tent op in de regen en beginnen aan het eerste stuk naar de gletsjer: Glaciar Grey! We zijn uiteindelijk met z’n vijven. Dan, Jack (Australie), Calu (Chili) en wij. Erg gezellig! We lopen deze eerste dag zo’n 11 km, in 5 uur. Lekker door de bergen en uiteindelijk die gletsjer waar zo ongelofelijk veel wind was, dat we er niet heel lang van genoten hebben! Haha! Maarrrr: de eerste ijsblokken hebben we in het meer zien drijven, gaaf!!

’s Avonds kunnen we nog douchen (deze ‘camping’ is betaald en er zijn dus douches! De laatste van deze week...de rest gratis campings, dus geen voorzieningen). We maken pasta en vervolgens trekken we de flessen Pisco uit de backpack! Deze drank smaakt erg goed, na zo’n dagje en die flessen zijn dan ook snel leeg... Hopelijk slapen we daardoor lekker!

Helaas blijkt dat niet waar te zijn...door de wind en de kou slapen we zo goed als niet. We hebben geen luchtbed maar een matje waar we op slapen en blijkbaar moeten we al onze kleren aandoen ’s nachts i.v.m. de kou...De volgende nacht nog maar eens proberen!

Die 2e dag breken we onze tent op en lopen naar Campamento Italiano. Zo’n 3 uur lopen, dit keer met al onze spullen. Maar met prachtige uitzichten! We lopen een heel stuk met uitzicht op het grote meer: Lago Pehoé, wat erg blauw is. De zon schijnt, super! We kunnen overal water vandaan halen, vers van de gletsjers, via beekjes/ watervallen, in onze flessen. Erg lekker! Eenmaal bij de plek waar we mogen kamperen, op een prachtige plek in een bos met hoge bomen, zetten we onze tent op en maken ons klaar voor nog een hike. Waarom niet! Nog eens 3 uur, maar nu klauteren en klimmen om naar een lookout te komen. Welke ook weer prachtig is, uitzicht op een gletsjer, waar we stukken ijs vanaf zien vallen, het grote meer en overal bergen. We koken bij de tent, weer een vernieuwend pastaatje en gaan slapen, het regent al een beetje...dus snel die tent in. En die regen hebben we gemerkt... onze tent is blijkbaar niet helemaal waterdicht en we hebben niet de luxe van een zeil onder de tent...dus alles zeiknat...ook de slaapzakken, schoenen.... dus we worden middenin de nacht al wakker van dit fijne gevoel.

We staan vroeg op, pakken alles nat in en lopen zo snel mogelijk (gelukkig in de zon!) naar een plek waar we alles even kunnen drogen. Na ongeveer een uur lopen lukt dat, we komen even bij, op een soort kiezelstrand aan het meer. Onze nieuwe vrienden duiken dit meer in...wat lekker lijkt, maar ijskoud is!! We moeten deze 3e dag de langste hike lopen met alle spullen. Zo’n 12 uur lopen, met de nodige pauzes, door wederom prachtige landschappen. Een muziekje helpt soms om even wat sneller door de tijd te gaan, maar het is niet constant nodig. Om 21.30u komen we aan bij Campamento Torres, een mooie plek, wat hoger in de bergen, waar een rode vos rondloopt! Dichtbij Torres del Paine, waar het allemaal om draait. Deze pieken gaan we morgenvroeg zien bij zonsopkomst.

Op dag 4 staan we om 4.00u op, we lopen in het pikkedonker (met nog wel wat licht van de volle maan) ongeveer een uur naar boven, weer veel klimmen, over grote rotsen heen. Met ons hoofdlampje op... diehard hiken, wie had dat gedacht...?! Haha! We komen rond 5 uur aan bij de pieken, die we al kunnen zien, het is wel fris, we zoeken een mooi plekje op een grote rots om te wachten. Uiteindelijk schijnt de zon pas om 6.00u op de pieken, erg mooi! Maar we zijn ondertussen ook erg koud...en de slechte rum van Jack helpt ook niet zo vroeg in de ochtend... We beginnen onze tocht terug naar beneden, na een ontbijtje (crackers en jam, al 4 dagen lang...) beginnen we onze laatste hike. Terug naar het punt waar we een bus kunnen pakken, terug naar Puerto Natales.Na 5 uur lopen vandaag en na al deze dagen, storten we zo ongeveer in als we in de bus zitten. Nonstop slapen, heerlijk! Het was te gek! We hebben het overleefd op onze gympen! (Ellenoor had wel wat blaren na die regen...maar we klagen niet!) En nu heerlijk bijkomen, douchen, de was doen, groente en vlees eten!!

Pauzemomentje...even plassen, koffie, koekje erbij, even rekken en strekken en weer door...

Op 19 januari (gefeliciteerd mam!) zitten we op tijd in de bus naar El Calafate, waar Glaciar Perito Moreno te zien is. En die moet erg indrukwekkend zijn, dus we gaan er naartoe! Dat is weer Argentinië, dus we gaan de grens weer over, stempels erin en door. Jack en Dan zijn gisteren al gegaan, Calu gaat met ons mee. We blijven nog even samen, aangezien we toch dezelfde kant opgaan. We huren in dit plaatsje een auto met z’n vijven en kunnen zo lang als we willen naar de gletsjer kijken de volgende dag! En die blijkt inderdaad zeer de moeite waard te zijn! Een gigantische gletsjer, 60 meter hoog, 5 km breed en we kunnen tot 14 km de lengte zien, maar het is nog groter...Deze gletsjer beweegt elke dag 2 meter naar voren, waardoor er geregeld stukken ijs vanaf breken, zo groot als flatgebouwen en met gebulder het water instorten...We hebben ongeveer 4 uur naar dit stukje natuurgeweld zitten kijken...wauw! In El Calafate zien we ook Anja en Meike, we wisten dat ze hier zouden zijn, maar het blijft toch wel bizar om elkaar hier te zien! We eten gezellig samen en kletsen lekker bij, we zien ze ook nog later in El Chaltén, onze volgende bestemming!

22 januari pakken we de bus naar El Chaltén, de plek van waaruit je weer dagenlang kunt hiken naar verschillende pieken en gletsers en meren. Het dorpje bestaat nog maar zo’n 25 jaar en het is compleet voor de toerist in het leven geroepen. Dus: prima restaurantjes, genoeg alcohol te krijgen, een wat karige supermarkt, maar prima. En overal hostels en alleen maar toeristen... We hebben hier een hike naar Fitz Roy gedaan, wat ongeveer 10 uur duurde, met natuurlijk pauzes tussendoor waar je even lekker op een steen gaat zitten om van het uitzicht te genieten. Dan en Jack gingen wat sneller en Calu gaat vanaf nu haar eigen weg. Ze was al wat eerder hier. Weer een supermooi gebied! (Het wordt een beetje saai, sorry, alles is mooi...) We eten lekker wafels, drinken een welverdiend ijskoud biertje en de 24e gaan we dan eindelijk een Ice Trek doen! Dit wilden we al in Nieuw-Zeeland, maar dat lukte toen niet door het slechte weer. Nu gaat het gebeuren! De gletsjer op met crampons onder onze gympen... ging prima! Erg gaaf, meters diepe gaten met watervallen, spleten, helder blauwe kleuren en Tia Maria met gletsjerijs...wat wil je nog meer!! We eten met Anja en Meike en maken nieuwe Argentijnse vrienden, altijd handig om wat adresjes te verzamelen.

Ons volgende plan is een boottripje, van Puerto Chacabuco naar Puerto Montt. Dat is een behoorlijk stuk en daartussen willen we niet echt veel meer zien. De busreizen zouden lang en duur zijn. Dus een boottrip klinkt geweldig! Door de fjorden, langs Chiloé eiland. Na veel gedoe hebben we kunnen reserveren. Nu nog op tijd in Chacabuco zijn! Helaas zijn de bussen vanuit El Chaltén al snel volgeboekt...we moeten hier dus nog zeker 3 extra dagen blijven. En het weer wordt slechter...dus we relaxen, niet verkeerd! De 27e wordt het iets beter, dus we lopen nog een stukje. Naar Laguna Torre. Wat bij elkaar toch weer 6,5 uur blijkt te zijn.. Maar, wel weer de moeite waard en we zien 2 spechten aan het werk!! Gaaf!! Met een vuurrode kop, als een malle met z’n snavel tegen een boom aan tikken. Geweldig!

Vanaf de 28e begint onze trip dan om de boot te halen. Eerst 14 uur in een prima bus naar Los Antiguos, zou 10 uur duren, maar bandje verwisselen en koelvloeistof bijvullen elk half uur (in een kapotte radiator) kost tijd.... Dus slapen in Los Antiguos, volgende dag met een minibus de grens weer over naar Chili, Chili Chico. Weer wat stempels in ons paspoort... Gaat vloeiend! Daar moeten we een ferry pakken, maar die is vol...dus we slapen in Chili Chico! Dag 3, de ferry naar Puerto Ibanez en door naar Coyhaique/ Puerto Aysen/ Puerto Chacabuco! Het is gelukt!! Op 30 januari komen we daar dus aan, de boot vertrekt 31 januari! Nu nog hopen dat die reservering klopt...

En ja hoor, terwijl ik dit schrijf zit ik in onze privé cabin, op een oud Nederlands schip, op naar Puerto Montt!! Het duurt 24 uur, maar het is zoveel fijner dan al die bussen en het is mooi om ons heen. Dus we genieten ervan! Als het goed is komen we 1 februari rond 19.00u aan in Puerto Montt, waar we meteen een busje willen pakken naar Puerto Varas. Daar blijven we een paar dagen om een nieuw plan te maken...

En hoe gaat het met jullie?? Af en toe een update uit Nederland vinden wij ook leuk om te lezen, dus mail ons ook jullie verhalen!

Veel liefs van ons uit Chili xx

Voor de foto’s weer een Picasalink:

https://picasaweb.google.com/110062157076394051002/WaarbenjijPatagonie#