Drie keer is scheepsrecht.
Blijf op de hoogte en volg Ellenoor en Tim
09 Maart 2014 | Bolivia, La Paz
Zoals beloofd een snel vervolg op het vorige verhaal. Helaas wederom met een kleine bittere nasmaak.
Vorige keer zijn we geëindigd op een paar stappen verwijderd van de Boliviaanse grens. We zijn de grens overgelopen en begonnen aan een kort, maar intensief tripje van 8 dagen door Bolivia. Dus verder met het leven op grote hoogte (gemiddeld ongeveer 3700 m), wat mooie landschappen met zich meebrengt. Maar ook letten op je ademhaling, voldoende drinken, opletten met alcohol en ondanks dat, toch elke ochtend wakker worden met het gevoel alsof je de dag ervoor de hele woestijn naar binnen gewerkt hebt, via neus en mond..
In het hostel bij de grens hebben we wat mensen ontmoet met wie we de hele trip door Bolivia samen doen. Vier jongens uit Argentinië en een Engels/ Spaans meisje. Wat erg handig is, want ons Spaans blijft toch nog beperkt tot wat we hier en daar oppikken op straat.
We beginnen met een relaxte en mooie treinreis naar Uyuni. De volgende ochtend regelen we gelijk een 3 daagse tour naar de zoutvlakte en verder. Met z’n allen in een jeep gepropt gaan we op pad. Roadtrip!
Al snel zijn we op de zoutvlakte, supergaaf! Na wat standaard foto’s, door naar het cactuseiland in het midden van de zoutvlakte. Daarna de hele zoutvlakte over naar ons zouthotel waar we gaan slapen. Het laatste stuk door het water. Muy bien! In het hotel ontmoeten we een Koreaan die zijn land goede eer aan doet door geweldige foto’s te laten zien van een ondergaande zon in een spiegel van water...hier had onze gids even niet aan gedacht, om te wachten tot dat moment...We besluiten dus met de hele groep de volgende ochtend maar zelf een uurtje terug te lopen naar dat punt om de zonsopkomst te kunnen zien, wat ook erg mooi was.
De rest van de trip scheuren we over de altiplano (hoogtevlakte/ woestijn), langs vulkanen, gekleurde meren, hotsprings, geisers, flamingo’s, vicuna’s, lama’s en ander natuurschoon. Onderweg in de middle of nowhere nog even de radiatorslang moeten repareren met een binnenband van een fiets, maar verder een probleemloze trip. We zijn uiteindelijk tot de grens gereden met Chili, vlakbij San Pedro de Atacama, onze laatste stop in Chili. Na heel wat uren opgevouwen op de achterbank en elke holte gevuld met zand en stof, komen we terug in Uyuni. Mooie trip!
Terug bij het reisbureautje, blijkt Ellenoor’s backpack weg te zijn (deze konden we niet meenemen en moesten we in het kantoor laten staan). Na wat telefoontjes van de eigenaar, blijkt een Chileense familie deze ‘per ongeluk’ mee op hun trip te hebben genomen. Het goede nieuws is dat ze in Oruro zijn, waar wij ook naartoe gaan, dus de eigenaar brengt hem de volgende dag naar ons hostel daar.
Die nacht gaan we met de trein naar Oruro, om daar carnaval te vieren. Dit schijnt DE plek in Bolivia te zijn, met een grote optocht en veel gezelligheid op straat. Iedereen spuit elkaar nat met water en schuim om de feestvreugde verder te vergroten.
Maar eerst de backpack terugkrijgen. We krijgen hem diezelfde ochtend terug, maar zonder flightback en slotje en totaal overhoop gehaald (zogenaamd om te kijken of hij echt van Ellenoor was). Er missen veel dingen, zoals kleding, make-up, wat kleine souveniers en andere rare dingen. Alles bij elkaar wel veel dingen en onhandig om die te missen. De Chileense familie is nog in Oruro, dus we gaan ze opzoeken. Eerst langs de politie (voor de 3e keer deze reis), maar zoals de meeste politie in dit soort landen, heb je er weinig aan. Als ze horen dat het om een Nederlandse backpack gaat en een Chileense familie wordt het allemaal te ingewikkeld en willen ze zelfs geen rapport meer schrijven. We gaan dus alleen naar die familie. Bij het hotel ontmoeten we de vrouw met haar zoon. Het lijkt erop alsof ze het hempje van Noor zelfs onder haar kleidng aan heeft. Maar na een spelletje wellus, nietus, vertaald door onze vriendin die mee was, lopen ze naar binnen. Ondanks alles, besluiten we het hierbij te laten. Wat verstandig zijn we toch!
We zorgen dat de eigenaar van het reisbureau een deel van de schade vergoedt en gaan dan eindelijk van de carnaval genieten.
De carnaval was erg gezellig, samen met een nog grotere groep mensen om ons heen. Het eindigde helaas minder leuk. Zoals jullie misschien wel op het nieuws gezien hebben, is eind van de dag een loopbrug, waar wij ook steeds over moesten, ingestort met vier doden als gevolg. Verschrikkelijk.
Na Oruro gaan we nog verder naar La Paz, waar het carnaval ook nog steeds in volle gang is. Wel leuk om het verschil te zien met in La Paz meer traditionele kostuums en dansen. Maar na al deze drukte en weinig slaap, zijn we klaar om verder de hoek om te gaan naar Peru. Ook doordat de mensen hier absoluut niet onze harten hebben gestolen, met een erg onverschillige en wat onvriendelijke houding tegenover toeristen. De natuur was wel echt heel erg mooi! Een beetje een dubbel gevoel dus...
Maar Peru beloofd veel goeds en we hebben er veel zin in! Op naar Machu Picchu, meer lama’s en vrolijk geklede mensen met bolhoedjes op..moeilijk om dat niet leuk te vinden!
Picasalink:
https://picasaweb.google.com/110062157076394051002/WaarbenjijBolivia02
Vorige keer zijn we geëindigd op een paar stappen verwijderd van de Boliviaanse grens. We zijn de grens overgelopen en begonnen aan een kort, maar intensief tripje van 8 dagen door Bolivia. Dus verder met het leven op grote hoogte (gemiddeld ongeveer 3700 m), wat mooie landschappen met zich meebrengt. Maar ook letten op je ademhaling, voldoende drinken, opletten met alcohol en ondanks dat, toch elke ochtend wakker worden met het gevoel alsof je de dag ervoor de hele woestijn naar binnen gewerkt hebt, via neus en mond..
In het hostel bij de grens hebben we wat mensen ontmoet met wie we de hele trip door Bolivia samen doen. Vier jongens uit Argentinië en een Engels/ Spaans meisje. Wat erg handig is, want ons Spaans blijft toch nog beperkt tot wat we hier en daar oppikken op straat.
We beginnen met een relaxte en mooie treinreis naar Uyuni. De volgende ochtend regelen we gelijk een 3 daagse tour naar de zoutvlakte en verder. Met z’n allen in een jeep gepropt gaan we op pad. Roadtrip!
Al snel zijn we op de zoutvlakte, supergaaf! Na wat standaard foto’s, door naar het cactuseiland in het midden van de zoutvlakte. Daarna de hele zoutvlakte over naar ons zouthotel waar we gaan slapen. Het laatste stuk door het water. Muy bien! In het hotel ontmoeten we een Koreaan die zijn land goede eer aan doet door geweldige foto’s te laten zien van een ondergaande zon in een spiegel van water...hier had onze gids even niet aan gedacht, om te wachten tot dat moment...We besluiten dus met de hele groep de volgende ochtend maar zelf een uurtje terug te lopen naar dat punt om de zonsopkomst te kunnen zien, wat ook erg mooi was.
De rest van de trip scheuren we over de altiplano (hoogtevlakte/ woestijn), langs vulkanen, gekleurde meren, hotsprings, geisers, flamingo’s, vicuna’s, lama’s en ander natuurschoon. Onderweg in de middle of nowhere nog even de radiatorslang moeten repareren met een binnenband van een fiets, maar verder een probleemloze trip. We zijn uiteindelijk tot de grens gereden met Chili, vlakbij San Pedro de Atacama, onze laatste stop in Chili. Na heel wat uren opgevouwen op de achterbank en elke holte gevuld met zand en stof, komen we terug in Uyuni. Mooie trip!
Terug bij het reisbureautje, blijkt Ellenoor’s backpack weg te zijn (deze konden we niet meenemen en moesten we in het kantoor laten staan). Na wat telefoontjes van de eigenaar, blijkt een Chileense familie deze ‘per ongeluk’ mee op hun trip te hebben genomen. Het goede nieuws is dat ze in Oruro zijn, waar wij ook naartoe gaan, dus de eigenaar brengt hem de volgende dag naar ons hostel daar.
Die nacht gaan we met de trein naar Oruro, om daar carnaval te vieren. Dit schijnt DE plek in Bolivia te zijn, met een grote optocht en veel gezelligheid op straat. Iedereen spuit elkaar nat met water en schuim om de feestvreugde verder te vergroten.
Maar eerst de backpack terugkrijgen. We krijgen hem diezelfde ochtend terug, maar zonder flightback en slotje en totaal overhoop gehaald (zogenaamd om te kijken of hij echt van Ellenoor was). Er missen veel dingen, zoals kleding, make-up, wat kleine souveniers en andere rare dingen. Alles bij elkaar wel veel dingen en onhandig om die te missen. De Chileense familie is nog in Oruro, dus we gaan ze opzoeken. Eerst langs de politie (voor de 3e keer deze reis), maar zoals de meeste politie in dit soort landen, heb je er weinig aan. Als ze horen dat het om een Nederlandse backpack gaat en een Chileense familie wordt het allemaal te ingewikkeld en willen ze zelfs geen rapport meer schrijven. We gaan dus alleen naar die familie. Bij het hotel ontmoeten we de vrouw met haar zoon. Het lijkt erop alsof ze het hempje van Noor zelfs onder haar kleidng aan heeft. Maar na een spelletje wellus, nietus, vertaald door onze vriendin die mee was, lopen ze naar binnen. Ondanks alles, besluiten we het hierbij te laten. Wat verstandig zijn we toch!
We zorgen dat de eigenaar van het reisbureau een deel van de schade vergoedt en gaan dan eindelijk van de carnaval genieten.
De carnaval was erg gezellig, samen met een nog grotere groep mensen om ons heen. Het eindigde helaas minder leuk. Zoals jullie misschien wel op het nieuws gezien hebben, is eind van de dag een loopbrug, waar wij ook steeds over moesten, ingestort met vier doden als gevolg. Verschrikkelijk.
Na Oruro gaan we nog verder naar La Paz, waar het carnaval ook nog steeds in volle gang is. Wel leuk om het verschil te zien met in La Paz meer traditionele kostuums en dansen. Maar na al deze drukte en weinig slaap, zijn we klaar om verder de hoek om te gaan naar Peru. Ook doordat de mensen hier absoluut niet onze harten hebben gestolen, met een erg onverschillige en wat onvriendelijke houding tegenover toeristen. De natuur was wel echt heel erg mooi! Een beetje een dubbel gevoel dus...
Maar Peru beloofd veel goeds en we hebben er veel zin in! Op naar Machu Picchu, meer lama’s en vrolijk geklede mensen met bolhoedjes op..moeilijk om dat niet leuk te vinden!
Picasalink:
https://picasaweb.google.com/110062157076394051002/WaarbenjijBolivia02
-
09 Maart 2014 - 09:54
Els Bokhorst:
Hai Tim en Noor ,, was weer een mooi verslag .als ik het lees zie ik het alvorens me,ti's net een boek . Maar wat vervelend nou weer .. Ach die spulletjes komt vast weer goed . Dat was zeker eng met die loopbrug en dan al die mensen die verongelukt zijn . Het zal daar heus wel vakervoor komen ,maar je draagt het wel mee! Verder hoop ik dat de volgende reis wat positiever wordt. Veel plezier en uutkiek'n .
Knuffel Els -
09 Maart 2014 - 10:20
Klaas:
Ondanks al die gejatte spullen steeds weer, toch nog een mooi verhaal! En super foto's. Enjoy cuzco en uiteraard machu picchu. Kleine tip, ga daar ook voor de zonsopgang! -
09 Maart 2014 - 17:45
Ria En Bernard:
Lieve Ellenoor en beste Tim,
Het blijft interessant en enerverend. Er valt heel wat te beleven. Ook in Peru zijn evenals in Bolivia als ook in ons land jaloerse mensen, die minder begrip hebben voor het mijn en het dijn. Stelen en inbreken is van alle tijden en beheer verplicht tot zorgvuldigheid.
We zijn benieuwd en ook wel een beetje bez....
Met lieve groeten,
Ria en Bernard.
-
11 Maart 2014 - 00:14
Bert:
Tja toppers
Noor erg sonde van de souvenirs, maar een dagje shoppen in Peru voor wat mooie lama wollen truitjes is ook niet verkeerd.
Wel trots op jullie avonturen en rust waarmee jullie handelen.
Zet hem op! -
11 Maart 2014 - 12:15
Tiny:
Mooi verhaal jullie zijn toch echt een stelletje avonturiers.
Ja het zijn maar spullen, erger vind ik dat je mensen niet echt vriendelijk zijn.
Maar ze hebben misschien ook geen reden meer om vriendelijk te zijn, jammer is dat.
geniet maar van de natuur, in Peru zal het weer heel anders zijn.
Ik geniet met jullie mee, ook al ken ik het alleen van verhalen en foto's.
Liefs en groetjes Tiny.;)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
