Bye bye Byron and aufwiedersehen Aussie!

Bye bye Byron and aufwiedersehen Aussie!

Eigenlijk kunnen we de laatste 4 weken het best samenvatten volgens het boek “Eat, Pray, Love”. In ons geval “Eat, Chill, Surf”.

Eat.
We zijn weer in Byron Bay, dus dat betekent gratis pizzastukjes en falafelballen eten die op straat aangeboden worden. Gratis gezegende hamburgers eten op de christelijke vrijdagmiddag bbq in het park (en weg zijn voor ze gaan zingen, dus letterlijk voor het zingen de kerk uit) . Goedkope pizza’s op de Cheap of Tight-ass Tuesdays. Maar ook zelf goed bbq-en en hamburgers bouwen (met mede-tukkers nog wel!) en elke keer als we een surfplankje verkocht hebben onszelf goed belonen met lekker eten en soms ook vast een voorschot hierop nemen...

Chill.
Het chillen neemt al onze tijd in beslag. Dan weer hier chillen, dan weer daar. En als het ergens niet chill genoeg is, weer chill in de bus stappen, chill muziekje opzetten en chill verder rijden naar waar het nog chiller is. Chillen aan het strand, in het water en op de plank. Chilli-hamburger eten van de bbq met chill biertje erbij, chill! Chillen in de bios, vooral als de kaartjes maar 5 dollar kosten... En als het echt chill wordt in de bus kruipen om verder te chillen. En de volgende dag weer hetzelfde liedje.

Surf.
JAAAAAAAAAAAAAAAA! We zijn weer in Byron Bay, dus surfen (we moeten toch iets doen om al die burgers eraf te krijgen)! Surfen is meer dan ploeteren op een plank. Het is allesomvattend, het is één zijn met de natuur en elementen, keuzes maken op de juiste momenten, flexibel zijn, gaan met je banaan, de perfecte balans tussen actie en sereniteit, meditatie bijna. Surfen is als het leven...

Elke ochtend rijden we langs de stranden om te beslissen waar de surf het beste is. Keuzemoment één. Dan het tweede keuzemoment: gaan we er in? Haha, nee, grapje. Daarna volgen de keuzes zich razendsnel op: welke plank? Wetsuit, rashshirt of blote bast? Eerst nog even plassen of wachten tot in het water?(of het ophouden als wetsuitverwarming of anti-kwallenbeet-medicijn?) En dan peddelen als een dolle. Links? Rechts? Onder de golf doorduiken of er tegenin? En na al deze stressvolle momenten komt dan de rust en kalmte...wachten op je boardje op een goede golf. Niet te gehaast, rustig wachten tot jouw golf komt..genieten van het uitzicht om je heen. Dolfijntje hier, walvisje daar, schildpadje die hallo komt zeggen, blauwe kwal die langs komt drijven...blauwe kwal? Okay, dat is misschien het moment om te gaan!

Maar ook flexibiliteit is belangrijk. Als de zee ineens bruin, grijs en onstuimig blijkt te zijn, moet je ook zo flexibel kunnen zijn dat je zegt: “Vandaag maar even niet, morgen weer een dag”. (op dit soort momenten blijkt Ellenoor toch de meest flexibele van de twee en Tim wordt het vanzelf na een paar keer spoelen). Of ook op momenten dat je hoort dat een peddelboarder de vorige dag een witte haai heeft gezien, moet je heel flexibel zijn en denken: “Vandaag maar even niet, morgen hopelijk weer een dag”.

En toch zouden ‘Pray’ en ‘Love’ er ook prima bijpassen. We moesten in deze weken onze bus en 3 surfplanken verkopen, onze meest geliefde bezitten en ons huis van meer dan een jaar...We hebben er grofweg 23000 km mee gereden zonder problemen (behalve de kapotte achteruit door de inparkeerkunsten van Tim) en er voor ongeveer 3500 dollar aan benzine in gestopt. Het is echt ons huis geworden na de ontelbare uren die we erin doorgebracht hebben.
Het is ons gelukkig allemaal gelukt om te verkopen voor een normale prijs, precies op het laatste nippertje. De eerste twee planken waren redelijk snel weg en daarna heel lang niks...heel erg veel reacties gehad op onze bus van mensen die willen kijken en gewoon op straat zeggen dat ze de bus zo mooi vinden, maar geen concrete koper. Tot gisteren, toen er ineens vijf mensen wilden kijken, waarvan we hem uiteindelijk verkocht hebben aan een leuk jong Duits stel die er helemaal blij mee zijn, dus we hebben er een goed gevoel bij..Dus ook echt ‘aufwedersehen’...Tussendoor zomaar een koper voor de laatste plank en zo zijn we ineens weer alleen met onze backpacks.

Klaar om afscheid te nemen van Australië. Onze thuisbasis van onze afgelopen reizen. Heerlijk om hier elke keer weer terug te komen. Een supermooi land, met onvoorstelbare afstanden en leegtes, maar toch ook zoveel afwisseling. Soms wat gebrek aan cultuur en ruimdenkendheid, maar dit wordt goed gemaakt door de enorme openheid en gastvrijheid van de mensen hier. Jammer om te moeten vertrekken, maar onze bus heeft ons zojuist een laatste dienst bewezen door ervoor te zorgen dat we nu weer geld hebben voor wat tickets. Want op de weg naar Nederland vliegen we over zoveel landen, dat we toch bij een paar haltes uit gaan stappen. Onze volgende halte wordt Nepal!

Bij de foto’s beginnen we met een samenvatting van al onze hoogtepunten in Australië: de “Big things”....enjoy!

Huishoudelijke mededeling: we zijn de komende 2 weken bereikbaar op onze Nepalese nummers:
+977-9803558667 en +977-9803558675

Picasalink:
https://picasaweb.google.com/110062157076394051002/WaarbenjijByeByeByronAndAufwiedersehenAussie02