Back to the roots.

We eindigden vorige keer met ons 1ste klas ticket voor een cruise naar Sulawesi. We hebben wat navraag gedaan om te kijken hoe laat de boot zou vertrekken. Om een lang verhaal kort te maken, dit kon verschillen van 16:00 tot middernacht. Uiteindelijk bleek de boot rond middernacht te arriveren en begon de race om aan boord te komen. Wat een gekkenhuis. De hele pier stampvol mensen met al hun dozen bagage. Normaal zijn Indo’s best rustig en relaxed, maar op zulke momenten (en in het verkeer) worden ze ineens ongeduldig en wil iedereen als eerste aan boord ongeacht of er mensen (en kinderen) in de weg staan. Het was dus wachten tot we naar de loopplank gedrukt werden door de massa, waar twee mannen in uniform stonden te wachten. Een om te voorkomen dat je niet in het water gedrukt werd en de ander om je op de trap te hijssen en andere mensen eraf te drukken die te opdringerig werden.
Eenmaal op de boot was het niet veel beter. Nog nooit zoveel mensen op elkaar gepakt gezien. Echt elk plekje in de gangen en op de trappen was vol. Met bagage en hele gezinnen die daartussen lagen te slapen. Je moest echt voorzichtig over iedereen heen stappen om ergens te komen. In ons geval om bij onze slaapkamer te komen. De 1ste klas cabines waren vol, dus we kregen een 2de klas die we moesten delen met een aardig ouder Indonesisch stel. Voelde wel raar omdat gelijk buiten onze deur al de hele gang volgepropt lag en wij lekker in een bedje konden kruipen, maar we hebben heerlijk geslapen! Uiteindelijk vertrokken we rond 2:00u om de volgende dag begin van de avond op Sulawesi aan te komen in Makassar. Tot zover onze eerste cruise-ship ervaring! Niet echt te vergelijken met The Love Boat!

In Makassar alleen naar Fort Rotterdam geweest, waar we gelijk aangesproken werden door studenten die graag Engels met ons wilden praten om te oefenen en ons zelfs mee hebben genomen naar hun Engelse les, waar Ellenoor al hun vragen mocht beantwoorden. Erg gezellig en allemaal super vriendelijke mensen!

En toen richting Tana Toraja, waarvoor we naar Sulawesi gekomen zijn. Op de weg erheen een boottripje op een meer gemaakt met daarin een drijvend dorp.
Tana Toraja is een bergachtig regio in het noorden van het zuiden, waar ze nog steeds hun oude begravenistradities uitvoeren. De overledenen worden maanden tot soms jaren in huis opgebaard, tot de familie genoeg geld heeft verzameld om de ceremonie uit te kunnen voeren. Voor de ceremonie wordt er een tijdelijk dorp gebouwd om alle gasten in te kunnen ontvangen (die vanuit heel Indonesie hierheen komen). De ceremonie duurt vaak 4 dagen. Op de 1e en 2e dag ontvangt de familie bezoek, wordt er soms muziek gemaakt en worden er 1 of 2 buffels en varkens geslacht. Op de 3e dag wordt het grootste deel van de buffels geofferd en op de 4e dag wordt er een dans uitgevoerd en vindt de begravenis in de rotsen plaats. Totdat de ceremonie volbracht is, is de persoon niet overleden en wordt beschouwd als ziek. Pas na de ceremonie is de persoon echt overleden en kan deze na de offeringen naar het hiernamaals gaan. Hoe rijker de familie, hoe meer buffels er geslacht worden. De prijs van de buffel hangt af van hoe sterk deze is en zwart/ witte zijn duurder dan gewone, maar gemiddels genomen kan je er een kleine auto van kopen. Bij de ceremonie waar wij bijwaren werden rond de 10-15 buffels geofferd.

Vroeger werden de kisten ook onder de rotsen gehangen zoals dit nog op een paar plekken te zien is, maar tegenwoordig wordt iedereen in de rotsen begraven. Van de hangende graven zijn er in de loop van de tijd veel naar beneden komen vallen. De resten worden dan opgestapeld en niet ergens anders begraven. Veel plekken liggen dus vol met botten en schedels met daarbij flesjes en spullen die als gift aan de overledenen worden gegeven. Vooral veel van de Indonesische toeristen pakken de schedels en botten op om ermee op de foto te gaan, wat in onze ogen erg raar was, maar de Torajamensen lijken dit niet erg te vinden, als ze maar niet meegenomen worden.

Onderweg veel rotsgraven en ook graven in grotten gezien. Twee ceremonies bijgewoond op een 1e en 3e dag en veel mooie rijstvelden gezien. De foto’s van de buffels kunnen wat bloederig zijn..dus eerst even checken of er geen kleine kinderen in de buurt zijn! Na al deze cultuur werd het tijd voor even heel wat anders, dus op naar Kalimantan, het Indonesische deel van Borneo om orang-oetans te gaan zien!

En paar vluchtjes later zaten we op een boot op zoek naar verre familieleden. In het nationaal park worden oang-oetans opgevangen die niet meer in hun eigen gebied kunnen leven doordat alles gekapt wordt voor palmolie-plantages. Ze worden hier uitgezet en elke dag gevoerd op een vaste plek, waarna ze steeds verder verplaatst worden dieper het bos in en steeds minder gevoerd worden om uiteindelijk weer zelfstandig apenstreken uit te voeren. De tocht was in totaal 3 dagen, waarbij we ook 3 voedingsplekken bezocht hebben. Echt super om te zien! We konden veel dichterbij de apen komen dan we dachten en zonder hekken etc. dus we moesten een paar keer aan de kant omdat de leider/de koning, van het voedingsplatform onze groep in kwam lopen. Toch best even spannend als een aap groter dan jezelf met handen groter dan je hoofd een paar meter bij je vandaan loopt...Maar iedereen heeft het overleefd en het was een superleuke trip samen met de 6 anderen die ook op de boot zaten. Onderweg langs de rivier makaken, neusapen, veel mooie vogels en zelfs nog 2 echt wilde orang-oetans gezien, dus helemaal blij!
Weer een hoogtepuntje van de reis, dus bereid je voor op heel erg veel apenfoto’s!

Daarna wilden op zoek naar een mooi plekje om de verjaardag van Ellenoor te vieren. We hebben het in het westen van Kalimantan geprobeerd, maar na een paar dagen in busjes en veel gebarentaal, veel gedoe.. zijn we omgedraaid. Niemand kon meer Engels, er ging bijna geen vervoer meer en we werden telkens andere kanten opgestuurd. Dus we besloten naar Singapore te vliegen en vanaf daar op zoek te gaan naar een mooi eilandje.
Dit bleek de perfecte keuze. Singapore was super. Toch heerlijk om even weer de luxe van een stad te hebben en nog een leuke stad ook, met wat mooie gebouwen. In Singapore de Lonely Planet van Maleisie gekocht en een eilandje geprikt in de eilandengroep waar expeditie Robinson op wordt genomen. We wilden een paar dagen blijven, maar nu we dit schrijven hebben we nog we nog steeds uitzicht op palmbomen en zee, maar daarover later meer...

Picasalink:
https://picasaweb.google.com/110062157076394051002/WaarbenjijSulawesiBorneo#