Een Nieuw (Zee)land.
Door: ellenoorentim
Blijf op de hoogte en volg Ellenoor en Tim
09 Februari 2012 | Nieuw Zeeland, Auckland
Alvast excuses voor weer een lang verhaal. Dit keer heeft Tim voor het eerst het verhaal geschreven (met uitzondering van het telefoonverhaal en de bestseller over Wally), dus er kunnen wat spelfouten en onzinzinnen instaan. Afgewisseld met nuttige feiten om jullie toch wat wijzer te maken en hier en daar hopelijk snelle sprongen door het verhaal om het echt niet te lang te maken...Misschien toch verstandig om het te verspreiden over meerdere dagen, zodat het nog wel boeiend blijft.
Laten we gelijk maar beginnen met het goede nieuws (voor ons dan): we blijven langer weg! In plaats van in augustus is nu het plan in ieder geval voor de Kerst, van dit jaar, terug te zijn. Hopelijk kan je door de tranen heen het verhaal nog wel lezen, want daar komt 'ie dan.
Na 12000 km door Australie te hebben gecrossd in onze bongo-van (hebben we zelf ook niet bedacht helaas, maar zo noemen ze blijkbaar dit soort busjes), verruilen we het land met de meeste giftige diersoorten op aarde en de kans om op elke straathoek iets dodelijks tegen het lijf te lopen, voor een land met rauwe natuur, steile bergwegen, kans op aardbevingen, tsunamies, vallende rotsen, overstekende schapen en meer van dit soort natuurongein. Even lekker wat anders dus...
Hmm, we horen nu we aan het schrijven zijn van de overstromingen in Australie. Blijkbaar dus toch een heel goede keus geweest om nu het buurland te gaan verkennen.
Hoe dan ook, welkom in Nieuw Zeeland!
De vlucht hierheen was super, 3 uur lang "Two and a half men"! Super! Had wel wat langer mogen duren..
Toen we aankwamen leek er weinig verschil met Australie: ook hier is het warm en zonnig en ook hier hebben ze nog de rare gewoonte om de koningin van Engeland achterop de munt af te beelden. Ook de vlaggen lijken verdacht veel op elkaar en net als in Australie, is ook hier de inheemse bevolking niet zo vriendelijk gevraagd hun land af te staan aan de blanke medemens. Maar goed, we zullen het verhaal niet al te krtitisch maken en jullie vooral laten meegenieten van de mooie dingen van het land. En gelukkig nu we een paar weken verder zijn, hebben we wel gemerkt dat er veel meer van de Maoricultuur terug te vinden is in Nieuw Zeeland, dan we in Australie hebben gezien van de Aboriginals. De meeste Aboriginals die we gezien hebben, waren zwervers. De gemiddelde Australier is redelijk rascistisch/ kortzichtig en vindt dat ze gewoon teveel zuipen en dat ze daardoor allemaal in de goot belanden. Dat de regering ze altijd als minderwaardig heeft behandeld, hun land, heilige gronden en kinderen bij ze wegnam, ze in kampen wegstopte etc. wordt door de meeste Australiers niet genoemd. De Maori lijken in NZ ook niet degene te zijn met de beste banen, maar toch lijken ze hier meer verweven in de samenleving en een heel groot deel van de bevolking uit te maken. Goed om te zien dus!
Maar nu over onze reis, die begon in Wellington. Niels (de oude buurjongen van Tim) woont hier samen met zijn vrouw Hanneke. Bart (de broer van Niels), kwam ons ophalen van het vliegveld. Het bleek al snel een all-inclusive tour te zijn, want na een biertje bleek onze taxichauffeur ook nog eens onze guide en kok te zijn en hebben we gelijk wat hoogtepunten van de stad gezien, om daarna de dag af te sluiten met een bbq samen met Niels op hun geweldige terras met uitzicht over de stad.
Zoals jullie eerder al hebben kunnen lezen, hebben we een tijdelijk nieuw nummer hier. Bij een nieuw telefoonnummer hoort natuurlijk ook een bijpassende nieuwe bus en daarmee een nieuw huis, dus we zijn in Wellington op zoek gegaan naar een zelfde soort bongo-van. Het resultaat: een Mitsubishi (we blijven trouw aan dit topmerk!) L300, 4WD, 2.4 ltr uit 1998. Lees dit regeltje nog maar een keer goed... Dit betekent dus een nieuwer model, met een sterkere motor en vierwielaandrijving! Om het helemaal af te maken zit er een slaapbank in, zodat we droog kunnen zitten met minder goed weer (wat het hier wel eens schijnt te kunnen zijn) en om dit alles een beetje huiselijk te maken ligt er een mooi perzisch tapijtje in en zit er een ingebouwde flesopener naast de deur. We hebben dus niet lang na hoeven denken of dit onze bus ging worden.
De rest van de dagen in Wellington hebben we genoten van de luxe om in een echt huis wakker te worden, de gezelligheid samen met Niels en Hanneke en de restaurantjes en kroegjes. Toen in de stromende regen op pad richting Auckland om daar 2 dagen later een collega van Tim op te zoeken. De eerste nacht naast een benzinestation geslapen. Wel even wennen aan de koude nachten hier na al die warmte in Australie. Toen we wakker werden, werden we verrast door de enorme berg met sneeuw op de top in onze achtertuin. Door alle wolken hadden we die toen we gingen slapen even over het hoofd gezien. Daarna verder gereden om het meer Taupo, een duikje in een heetwaterbron gemaakt en de Huka Huka Falls bekeken. De volgende dag kwamen we per ongeluk bijna langs een filmset van Lord of the Rings, dus daar zijn we ook maar even gaan kijken. Het bleek de set te zijn met de hobbithuisjes. Omdat ze pas net 2 maanden geleden gestopt zijn met filmen voor de hobbitfilms, waarvan de eerste in december uitkomt, was de set nog helemaal precies zoals in de film. We hebben moeten tekenen dat we er niks over vertellen of foto's laten zien, anders gaat het ons heel erg veel geld kosten. Degene die hobbithuisjes wil zien moet ze dus even googlen. Het enige wat we durven zeggen is dat we het echt te gek vonden om te zien!
's Avonds een super leuke bbq met Tims collega Marjo en familie en de dag erna samen met Marjo naar de Skytower in Auckland geweest. Wel handig, want op deze manier heb je gelijk de hele stad gezien. Ons plan was daarna door te rijden, maar omdat het zo gezellig was zijn we nog een nachtje gebleven. Het motto van Marjo's broer, over zijn huis, was: use and abuse it, dus dat hebben we maar gedaan...
Toen verder richting de top van Nieuw Zeeland, met een tussenstopje in Whangarei, waar we een bordje met Abbey cave zagen staan. Na een mooi wandelingetje kwamen we bij de ingang. Het was gelukkig geen toeristische grot, dus we moesten er echt in klimmen om daarna met ons zaklampje op blote voeten door het ijskoude water de grot te verkennen. Dit is waar we voor het eerst gloeiwormen gezien hebben. Supermooi! Het is pikdonker in de grot en dan ineens zijn er overal boven je honderden kleine lichtpuntjes, echt heel sprookjesachtig!
Bay of Islands zijn we heengereden en na een lunchje weer snel verder. Te toeristisch en voor ons niet het geld van een boottochtje waard. Het voelt soms heel verwend om dan gewoon door te rijden, omdat we zoiets ook al ergens anders gezien hebben, maar dit moet wel af en toe om tijd en geld te besparen. Op de weg naar de top, kwamen we langs 90 mile beach, waar je tijdens eb met je 4wd overheen kan scheuren. Toen wij er waren was het vloed. We hebben wel even gebruik gemaakt van de 4WD, maar konden dus helaas niet het hele stuk over het strand rijden. Dat het vloed werd hebben twee meisjes in een klein autootje daar ook gemerkt. Ze waren te dicht naar het water gereden en na een goede golf zaten ze vast in het zand...wat was het gezegde ook alweer? Vrouw achter het stuur, auto zo vast als een muur..of zoiets...Wij hadden geen sleepkabel, anders hadden we onze brute kracht van de Mitsubishi kunnen laten zien. In plaats daarvan heeft Tim al zijn offroadtechnieken gebruikt om snel bij een camping in de duinen te komen, na wel eerst netjes gestopt te zijn voor een overstekende fazant met jongen, want wildlife gaat natuurlijk voor een zinkende auto. Op de camping een gezellige oude Maori opgetrommeld met een Landrover, die al zijn boterhammen gelijk liet vallen om te helpen. Daarna de sleepkabel netjes aan het daarvoor bestemde oog vast gemaakt, een goede pleurt gas gegeven en het oog doormidden getrokken, omdat ze de auto nog in de parkeerstand had staan...tja, zoals eerder al gezegd, vrouw achter het stuur...Inmiddels was alle lokale bevolking aanwezig op het strand en heeft iemand anders haar eruit getrokken. Daarna met z'n allen bij het mannetje koffie gedronken en mooie verhalen van hem gehoord over zijn geschiedenis. Na de koffie snel door naar Cape Reinga, het bijna noordelijkste puntje. Ondertussen alleen nog gestopt bij grote zandduinen, waar het even leek alsof we midden in de woestijn waren.
De volgende dag weer richting Auckland via het Kauribos met daarin een Kauriboom van 2000 jaar oud en een omtrek van ongeveer 14 meter. 's Avonds bij Ab en Rosa geslapen, een oom van een andere collega van Tim. Heerlijk boerenkool gegeten die we onderweg bij een Nederlands winkeltje opgepikt hadden en weer genoten van de luxe van een echt bed, douche, wasmachine en zelfs een klaargemaakt ontbijtje de volgende ochtend. Superlief van ze!
Misschien is dit een mooi moment om even pauze te nemen. Ga even lekker naar de wc, schenk wat te drinken in voor jezelf en pak er een chipje bij. Als het al laat is, misschien verstandig om een lekker dutje te doen om alles even aan de binnenkant van je ogen te gaan bekijken en morgen weer fris verder te gaan met het verhaal....Weer helemaal opgeladen, ontlast en voorzien van lekkernijen?
Dan gaan we weer verder met de trip. Naar Coromandel, waar we de Cathedral Cove en Hot Water Beach bezocht hebben. Bij Hot Water Beach kan je door de vulkanische activiteit een lekker warm badje in het zand graven voor jezelf. Helaas weer alleen bij eb, wat het niet was...In Tauranga hebben we twee daagjes gechilled op een camping aan het strand. Helaas geen golven deze twee dagen, dus het surfplezier in Nieuw Zeeland laat nog even op zich wachten...Daarna naar een andere toeristische trekpleister: Rotorua met al zijn zwaveldampen en thermische baden. We zijn hier naar Thermal Wonderland gegaan, een stuk natuurgebied met hierin rotsen en water met alle kleuren van de regenboog, veroorzaakt door vulkanische activiteiten en de hierbijpassende scheikundige elementen die we alleen nog vaag kennen van onze 'middelbare school scheikundetabellen'. Voeg aan al deze wonderen der natuur nog de warmte die dit alles produceerd toe en je hebt het thermische wonderland.
Na een nacht op een behoorlijk afgelegen campsite, alleen bereikbaar via een lange dirtroad, wilden we verder naar de Waitomo grotten. Op de dirtroad terug besloot onze koppeling echter dat het mooi geweest was en hield hij ermee op, met als gevolg dat we niet meer konden schakelen. Na veel pijn en moeite kregen we hem in z'n tweede versnelling en hebben we bijna 2 uur met een slakkengang naar het dichtsbijzijnde stadje gereden in de hoop niet te hoeven stoppen waardoor de auto af zou slaan. Omdat het een nationaal feestweekend was, was er geen enkele garage open of bereikbaar. Net toen we besloten hadden om dan maar een paar dagen te overbruggen op een gratis campsite aan de rand van de stad, kwamen we langs een kleine garage waar iemand aan het werk was. Hij (Terry) is zelf plaatwerker, maar heeft voor ons rondgebeld en iemand kunnen vinden die wel eens aan een versnellingsbak gesleuteld had. We kregen gelijk zijn eigen ute (auto met laadbak) mee om nieuwe koppelingsplaten te kunnen kopen in een plaatsje 50 km verderop. Toen we terugkwamen lag de hele versnellingsbak er al onderuit. Omdat de man een feestje had, kon hij het pas de volgende ochtend op zondag afmaken, dus mochten we de auto nog een dagje lenen om toch wat dingen te kunnen bekijken in de omgeving. We hebben de nacht ook maar in de auto doorgebracht om wat geld te besparen. Niet de meest comfortabele nacht, maar wel leuk om tussen allemaal schapen wakker te worden.
De volgende dag naar de Natural Bridge gereden, die Terry ons aanbevolen had. Dit is vroeger een grot geweest die in de loop der jaren ingestort is en er nu alleen nog een klein stuk van het dak overeind is gebleven. Als je dit ziet snap je gelijk waar ze alle inspiratie voor Avatar vandaan hebben gekregen. Hierna de bus opgehaald, in de garagekantine blijven plakken en toen toch eindelijk naar de Waitomogrotten om nog meer gloeiwormen te zien. Ook dit is heel toeristsich, maar was erg mooi. Met een bootje door de grot met boven je duizenden gloeiwormen! Daar kregen we de tip van een jongen om 's avonds weer terug te gaan naar de Natural Bridge, omdat het daar vol zou zitten met gloeiwormen. En niks was minder waar. Langs het hele pad er naar toe zaten de rotsen vol met lichtpuntjes en onder de rots zelf zat het plafond er helemaal vol mee. Weer echt een sprookjesachtige ervaring en een van de mooiste dingen die we hier tot nu toe gezien hebben!
En toen werd het tijd voor iets waar vooral Ellenoor al weken naartoe aan het leven was, omdat ze zo'n ontzettende wandelfan is. Ze heeft er elke dag van de reis wel even aan gedacht en er slapeloze nachten van gehad: DE TONGARIRO CROSSING!!! pompompom...(spannend muziekje). Dit is een van de mooiste dagwandeltochten (19.4 km) die je kan doen op de wereld (volgens de Lonely Planet en alle foldertjes hier). Het eerste stuk gaat bergopwaarts met steile klimstukken om na een paar uur de top van het wandelpad te bereiken tussen de Tongariroberg en Mt. Ngauruhoe met echt een prachtig uitzicht over de kraters, de eerdere lavastromen, de felgroene meren en het Taupomeer. En vanaf dat hoogtepunt is het maar een paar uur lopen, glijden en stukjes klimmen naar het einde van dit feest. Het was alle spierpijn meer dan waard! (voor de Lord of the Rings fans, dit is ook het decor voor Mordor...)
We zijn nu inmiddels weer terug in Wellington bij Niels en Hanneke, waar we vrijdag de veerboot pakken naar het zuidereiland, waar we het mooiste van Nieuw Zeeland te zien gaan krijgen volgens iedereen. Iets wat in ieder geval op onze planning staat, is een tocht naar de gletsjers en voor de rest wordt het afwachten wat het zuidereiland ons gaat brengen...dus stay tuned!
Picasalink:
https://picasaweb.google.com/113196506260535794132/EllenoorentimEenNieuwZeeLand#
Laten we gelijk maar beginnen met het goede nieuws (voor ons dan): we blijven langer weg! In plaats van in augustus is nu het plan in ieder geval voor de Kerst, van dit jaar, terug te zijn. Hopelijk kan je door de tranen heen het verhaal nog wel lezen, want daar komt 'ie dan.
Na 12000 km door Australie te hebben gecrossd in onze bongo-van (hebben we zelf ook niet bedacht helaas, maar zo noemen ze blijkbaar dit soort busjes), verruilen we het land met de meeste giftige diersoorten op aarde en de kans om op elke straathoek iets dodelijks tegen het lijf te lopen, voor een land met rauwe natuur, steile bergwegen, kans op aardbevingen, tsunamies, vallende rotsen, overstekende schapen en meer van dit soort natuurongein. Even lekker wat anders dus...
Hmm, we horen nu we aan het schrijven zijn van de overstromingen in Australie. Blijkbaar dus toch een heel goede keus geweest om nu het buurland te gaan verkennen.
Hoe dan ook, welkom in Nieuw Zeeland!
De vlucht hierheen was super, 3 uur lang "Two and a half men"! Super! Had wel wat langer mogen duren..
Toen we aankwamen leek er weinig verschil met Australie: ook hier is het warm en zonnig en ook hier hebben ze nog de rare gewoonte om de koningin van Engeland achterop de munt af te beelden. Ook de vlaggen lijken verdacht veel op elkaar en net als in Australie, is ook hier de inheemse bevolking niet zo vriendelijk gevraagd hun land af te staan aan de blanke medemens. Maar goed, we zullen het verhaal niet al te krtitisch maken en jullie vooral laten meegenieten van de mooie dingen van het land. En gelukkig nu we een paar weken verder zijn, hebben we wel gemerkt dat er veel meer van de Maoricultuur terug te vinden is in Nieuw Zeeland, dan we in Australie hebben gezien van de Aboriginals. De meeste Aboriginals die we gezien hebben, waren zwervers. De gemiddelde Australier is redelijk rascistisch/ kortzichtig en vindt dat ze gewoon teveel zuipen en dat ze daardoor allemaal in de goot belanden. Dat de regering ze altijd als minderwaardig heeft behandeld, hun land, heilige gronden en kinderen bij ze wegnam, ze in kampen wegstopte etc. wordt door de meeste Australiers niet genoemd. De Maori lijken in NZ ook niet degene te zijn met de beste banen, maar toch lijken ze hier meer verweven in de samenleving en een heel groot deel van de bevolking uit te maken. Goed om te zien dus!
Maar nu over onze reis, die begon in Wellington. Niels (de oude buurjongen van Tim) woont hier samen met zijn vrouw Hanneke. Bart (de broer van Niels), kwam ons ophalen van het vliegveld. Het bleek al snel een all-inclusive tour te zijn, want na een biertje bleek onze taxichauffeur ook nog eens onze guide en kok te zijn en hebben we gelijk wat hoogtepunten van de stad gezien, om daarna de dag af te sluiten met een bbq samen met Niels op hun geweldige terras met uitzicht over de stad.
Zoals jullie eerder al hebben kunnen lezen, hebben we een tijdelijk nieuw nummer hier. Bij een nieuw telefoonnummer hoort natuurlijk ook een bijpassende nieuwe bus en daarmee een nieuw huis, dus we zijn in Wellington op zoek gegaan naar een zelfde soort bongo-van. Het resultaat: een Mitsubishi (we blijven trouw aan dit topmerk!) L300, 4WD, 2.4 ltr uit 1998. Lees dit regeltje nog maar een keer goed... Dit betekent dus een nieuwer model, met een sterkere motor en vierwielaandrijving! Om het helemaal af te maken zit er een slaapbank in, zodat we droog kunnen zitten met minder goed weer (wat het hier wel eens schijnt te kunnen zijn) en om dit alles een beetje huiselijk te maken ligt er een mooi perzisch tapijtje in en zit er een ingebouwde flesopener naast de deur. We hebben dus niet lang na hoeven denken of dit onze bus ging worden.
De rest van de dagen in Wellington hebben we genoten van de luxe om in een echt huis wakker te worden, de gezelligheid samen met Niels en Hanneke en de restaurantjes en kroegjes. Toen in de stromende regen op pad richting Auckland om daar 2 dagen later een collega van Tim op te zoeken. De eerste nacht naast een benzinestation geslapen. Wel even wennen aan de koude nachten hier na al die warmte in Australie. Toen we wakker werden, werden we verrast door de enorme berg met sneeuw op de top in onze achtertuin. Door alle wolken hadden we die toen we gingen slapen even over het hoofd gezien. Daarna verder gereden om het meer Taupo, een duikje in een heetwaterbron gemaakt en de Huka Huka Falls bekeken. De volgende dag kwamen we per ongeluk bijna langs een filmset van Lord of the Rings, dus daar zijn we ook maar even gaan kijken. Het bleek de set te zijn met de hobbithuisjes. Omdat ze pas net 2 maanden geleden gestopt zijn met filmen voor de hobbitfilms, waarvan de eerste in december uitkomt, was de set nog helemaal precies zoals in de film. We hebben moeten tekenen dat we er niks over vertellen of foto's laten zien, anders gaat het ons heel erg veel geld kosten. Degene die hobbithuisjes wil zien moet ze dus even googlen. Het enige wat we durven zeggen is dat we het echt te gek vonden om te zien!
's Avonds een super leuke bbq met Tims collega Marjo en familie en de dag erna samen met Marjo naar de Skytower in Auckland geweest. Wel handig, want op deze manier heb je gelijk de hele stad gezien. Ons plan was daarna door te rijden, maar omdat het zo gezellig was zijn we nog een nachtje gebleven. Het motto van Marjo's broer, over zijn huis, was: use and abuse it, dus dat hebben we maar gedaan...
Toen verder richting de top van Nieuw Zeeland, met een tussenstopje in Whangarei, waar we een bordje met Abbey cave zagen staan. Na een mooi wandelingetje kwamen we bij de ingang. Het was gelukkig geen toeristische grot, dus we moesten er echt in klimmen om daarna met ons zaklampje op blote voeten door het ijskoude water de grot te verkennen. Dit is waar we voor het eerst gloeiwormen gezien hebben. Supermooi! Het is pikdonker in de grot en dan ineens zijn er overal boven je honderden kleine lichtpuntjes, echt heel sprookjesachtig!
Bay of Islands zijn we heengereden en na een lunchje weer snel verder. Te toeristisch en voor ons niet het geld van een boottochtje waard. Het voelt soms heel verwend om dan gewoon door te rijden, omdat we zoiets ook al ergens anders gezien hebben, maar dit moet wel af en toe om tijd en geld te besparen. Op de weg naar de top, kwamen we langs 90 mile beach, waar je tijdens eb met je 4wd overheen kan scheuren. Toen wij er waren was het vloed. We hebben wel even gebruik gemaakt van de 4WD, maar konden dus helaas niet het hele stuk over het strand rijden. Dat het vloed werd hebben twee meisjes in een klein autootje daar ook gemerkt. Ze waren te dicht naar het water gereden en na een goede golf zaten ze vast in het zand...wat was het gezegde ook alweer? Vrouw achter het stuur, auto zo vast als een muur..of zoiets...Wij hadden geen sleepkabel, anders hadden we onze brute kracht van de Mitsubishi kunnen laten zien. In plaats daarvan heeft Tim al zijn offroadtechnieken gebruikt om snel bij een camping in de duinen te komen, na wel eerst netjes gestopt te zijn voor een overstekende fazant met jongen, want wildlife gaat natuurlijk voor een zinkende auto. Op de camping een gezellige oude Maori opgetrommeld met een Landrover, die al zijn boterhammen gelijk liet vallen om te helpen. Daarna de sleepkabel netjes aan het daarvoor bestemde oog vast gemaakt, een goede pleurt gas gegeven en het oog doormidden getrokken, omdat ze de auto nog in de parkeerstand had staan...tja, zoals eerder al gezegd, vrouw achter het stuur...Inmiddels was alle lokale bevolking aanwezig op het strand en heeft iemand anders haar eruit getrokken. Daarna met z'n allen bij het mannetje koffie gedronken en mooie verhalen van hem gehoord over zijn geschiedenis. Na de koffie snel door naar Cape Reinga, het bijna noordelijkste puntje. Ondertussen alleen nog gestopt bij grote zandduinen, waar het even leek alsof we midden in de woestijn waren.
De volgende dag weer richting Auckland via het Kauribos met daarin een Kauriboom van 2000 jaar oud en een omtrek van ongeveer 14 meter. 's Avonds bij Ab en Rosa geslapen, een oom van een andere collega van Tim. Heerlijk boerenkool gegeten die we onderweg bij een Nederlands winkeltje opgepikt hadden en weer genoten van de luxe van een echt bed, douche, wasmachine en zelfs een klaargemaakt ontbijtje de volgende ochtend. Superlief van ze!
Misschien is dit een mooi moment om even pauze te nemen. Ga even lekker naar de wc, schenk wat te drinken in voor jezelf en pak er een chipje bij. Als het al laat is, misschien verstandig om een lekker dutje te doen om alles even aan de binnenkant van je ogen te gaan bekijken en morgen weer fris verder te gaan met het verhaal....Weer helemaal opgeladen, ontlast en voorzien van lekkernijen?
Dan gaan we weer verder met de trip. Naar Coromandel, waar we de Cathedral Cove en Hot Water Beach bezocht hebben. Bij Hot Water Beach kan je door de vulkanische activiteit een lekker warm badje in het zand graven voor jezelf. Helaas weer alleen bij eb, wat het niet was...In Tauranga hebben we twee daagjes gechilled op een camping aan het strand. Helaas geen golven deze twee dagen, dus het surfplezier in Nieuw Zeeland laat nog even op zich wachten...Daarna naar een andere toeristische trekpleister: Rotorua met al zijn zwaveldampen en thermische baden. We zijn hier naar Thermal Wonderland gegaan, een stuk natuurgebied met hierin rotsen en water met alle kleuren van de regenboog, veroorzaakt door vulkanische activiteiten en de hierbijpassende scheikundige elementen die we alleen nog vaag kennen van onze 'middelbare school scheikundetabellen'. Voeg aan al deze wonderen der natuur nog de warmte die dit alles produceerd toe en je hebt het thermische wonderland.
Na een nacht op een behoorlijk afgelegen campsite, alleen bereikbaar via een lange dirtroad, wilden we verder naar de Waitomo grotten. Op de dirtroad terug besloot onze koppeling echter dat het mooi geweest was en hield hij ermee op, met als gevolg dat we niet meer konden schakelen. Na veel pijn en moeite kregen we hem in z'n tweede versnelling en hebben we bijna 2 uur met een slakkengang naar het dichtsbijzijnde stadje gereden in de hoop niet te hoeven stoppen waardoor de auto af zou slaan. Omdat het een nationaal feestweekend was, was er geen enkele garage open of bereikbaar. Net toen we besloten hadden om dan maar een paar dagen te overbruggen op een gratis campsite aan de rand van de stad, kwamen we langs een kleine garage waar iemand aan het werk was. Hij (Terry) is zelf plaatwerker, maar heeft voor ons rondgebeld en iemand kunnen vinden die wel eens aan een versnellingsbak gesleuteld had. We kregen gelijk zijn eigen ute (auto met laadbak) mee om nieuwe koppelingsplaten te kunnen kopen in een plaatsje 50 km verderop. Toen we terugkwamen lag de hele versnellingsbak er al onderuit. Omdat de man een feestje had, kon hij het pas de volgende ochtend op zondag afmaken, dus mochten we de auto nog een dagje lenen om toch wat dingen te kunnen bekijken in de omgeving. We hebben de nacht ook maar in de auto doorgebracht om wat geld te besparen. Niet de meest comfortabele nacht, maar wel leuk om tussen allemaal schapen wakker te worden.
De volgende dag naar de Natural Bridge gereden, die Terry ons aanbevolen had. Dit is vroeger een grot geweest die in de loop der jaren ingestort is en er nu alleen nog een klein stuk van het dak overeind is gebleven. Als je dit ziet snap je gelijk waar ze alle inspiratie voor Avatar vandaan hebben gekregen. Hierna de bus opgehaald, in de garagekantine blijven plakken en toen toch eindelijk naar de Waitomogrotten om nog meer gloeiwormen te zien. Ook dit is heel toeristsich, maar was erg mooi. Met een bootje door de grot met boven je duizenden gloeiwormen! Daar kregen we de tip van een jongen om 's avonds weer terug te gaan naar de Natural Bridge, omdat het daar vol zou zitten met gloeiwormen. En niks was minder waar. Langs het hele pad er naar toe zaten de rotsen vol met lichtpuntjes en onder de rots zelf zat het plafond er helemaal vol mee. Weer echt een sprookjesachtige ervaring en een van de mooiste dingen die we hier tot nu toe gezien hebben!
En toen werd het tijd voor iets waar vooral Ellenoor al weken naartoe aan het leven was, omdat ze zo'n ontzettende wandelfan is. Ze heeft er elke dag van de reis wel even aan gedacht en er slapeloze nachten van gehad: DE TONGARIRO CROSSING!!! pompompom...(spannend muziekje). Dit is een van de mooiste dagwandeltochten (19.4 km) die je kan doen op de wereld (volgens de Lonely Planet en alle foldertjes hier). Het eerste stuk gaat bergopwaarts met steile klimstukken om na een paar uur de top van het wandelpad te bereiken tussen de Tongariroberg en Mt. Ngauruhoe met echt een prachtig uitzicht over de kraters, de eerdere lavastromen, de felgroene meren en het Taupomeer. En vanaf dat hoogtepunt is het maar een paar uur lopen, glijden en stukjes klimmen naar het einde van dit feest. Het was alle spierpijn meer dan waard! (voor de Lord of the Rings fans, dit is ook het decor voor Mordor...)
We zijn nu inmiddels weer terug in Wellington bij Niels en Hanneke, waar we vrijdag de veerboot pakken naar het zuidereiland, waar we het mooiste van Nieuw Zeeland te zien gaan krijgen volgens iedereen. Iets wat in ieder geval op onze planning staat, is een tocht naar de gletsjers en voor de rest wordt het afwachten wat het zuidereiland ons gaat brengen...dus stay tuned!
Picasalink:
https://picasaweb.google.com/113196506260535794132/EllenoorentimEenNieuwZeeLand#
-
09 Februari 2012 - 10:10
Ria En Bernard:
Wederom een imposante beschouwing met rijke ervaringen, volop belevenissen en vele impressies.
Wij houden ons bezig met de Elfstedentocht, die gisteravond het sein op rood kreeg te staan, omdat het ijs niet overal voldoende dik (15 cm)was.
Wellicht een prima beslissing. We hopen na de stijging van de temperatuur weer op een koudeaanval met beter en sterker ijs, dat ook voldoende dik is.
De 23 graden bij jullie is echt anders.
Veel genoegen op het vervolg van de trip door Nieuw Zeeland. Wij vertrekken nu naar de Dorpentocht in Giethoorn en doen daarbij ook de fortresse Zwartsluis aan.
Met hartelijke groeten in jullie richting,
Ria en Bernard -
09 Februari 2012 - 11:30
Ork:
Elijsd-gli-jnsdpn vw.sdknaskjb@$@#%$#
duer-lokskjsdlcjiopjd i pjsd braaaaah!!!
u-aaaeeeerd!!!!! Muwaas-jegrrrmbllleh
alkjiflkjv, dlkfj UrbietOrbi vojreopjvioj-
rdks-sjedeks hoenka-hoenka
drommels.
-
09 Februari 2012 - 11:38
Ellenoor En Tim Tinselboer En De Putter:
Hmm, wat zo'n verhaal allemaal niet kan doen met een persoon he...zal wel weer zo'n rare Hobbitfanaat zijn! -
09 Februari 2012 - 12:36
Klaas:
Tim en Noor,
Stiekem onder werktijd (niet door vertellen hè) even uitgebreid de tijd genomen om jullie verhaal door te lezen en de wederom INDRUKWEKKENDE foto's te bekijken.
Hoe krijg je je familie en vrienden (#dethuisblijvers) jaloers? Nou zo!!!
En dan ook zomaar eventjes beslissen nog wat langer te blijven, ohohoh. GROOT GELIJK!!
Geweldig verhaal en overweldigende foto's.
Groeten x Klaas
Ps. Jullie gaan echt NOOIT meer wennen in NL!!! -
09 Februari 2012 - 12:37
Patricia Hamers:
Erg leuk verhaal! Heb het in een keer gelezen (zonder plaspauze;))! Wat kennen jullie veel gastvrije mensen Down Under! Met locals kom je toch op de leukste plekjes :) Heel veel plezier op het zuidereiland!
-
09 Februari 2012 - 15:35
Christel:
Heerlijk om te lezen en er was echt geen ´break´voor nodig hoor! Nou ja, ik werd even onderbroken door collega´s maar daarna zat ik gelijk weer in het verhaal hoor!
Blijven genieten....liefs Christel -
09 Februari 2012 - 23:59
Lisa:
Sweet as!! hebben jullie Raglan ook aangedaan? dat ligt vlak bij Waitomo.. lekker surfen!! Liefs! -
11 Februari 2012 - 13:05
Josine:
Hoi tim!
Wat een mooie fotos zeg van die vulkaan!!
Veel plezier nog de komende tijd!
Groetjes Josine -
11 Februari 2012 - 18:31
Lau En Mau:
het was weer geweldig om voor zolang t duurde ons te wanen in het nieuw zeelandse landschap........
helaas is t het hier nog steeds koud en is het nog lang geen lente!
natuurlijk zijn we erg jaloers en vinden we t zwaar irritant dat jullie nog langer weg blijven,maar t is jullie gegunt en ik zou zeggen geniet met volle teugen want eenmaal weer terug in NL willen jullie denk ik zo snel mogelijk weer terug naar het mooiere deel van de aarde!
heel veel kusjes en groetjes
lauris en maureen
p.s. we zullen binnenkort nog effe een foto sturen van dewi zodat jullie er vast aan kunnen wennen dat ze al weer giga is gegroeid! -
11 Februari 2012 - 18:45
Maureen:
oja en dan nog even wat, ik kan me natuurlijk ook nog laten invliegen als jullie personal hairdresser! (ik zag dat t nodig is ;-) hihi) -
14 Februari 2012 - 11:43
Jeroen:
Dit is gewoon zoveel leuke informatie, ik weet niet eens meer waar ik op moet reageren.
Al vond ik het wakker worden tussen de schapen wel erg grappig.
Ik ben trouwens niet de ork, ik spreek die taal ook niet dus ik had dat nooit kunnen typen. -
19 Februari 2012 - 19:08
Juliette:
Bedankt voor de nuttige dagbesteding die jullie me dankzij dit kleine verhaaltje hebben bezorgd :-) Wat klinkt het allemaal onwijs gaaf en die foto's zijn echt onwerkelijk zo mooi. Super om de landschappen van LOTR te zien. We zijn natuurlijk heel blij dat jullie nog wat langer down under gaan vertoeven, maar niet stiekem nog een extra jaartje er bij aan plakken he :-) -
25 Februari 2012 - 07:49
Rutger En Suus:
Kia Ora,
Wat een leuk en vooral herkenbaar verhaal, haha.... Ik sta er nog steeds een beetje van te kijken dat we jullie in Queenstown tegen zijn gekomen, en dat je mij herkende! Ik zal jullie blog volgen. Onze kun je op www.suusrutkiwi.wordpress.com bekijken.
Heel veel plezier de komende maanden!
Cheers,
Rutger en Suus
Btw de Ferg was heerlijk! -
27 Februari 2012 - 10:43
Eduard En Liane:
...I hate Hobbits....dus ben geen Hobbit-fan ;-). Kusje vanuit Nederland...op jullie linkerwang... Mooie verhalen hoor. Me like very mucho.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
